17 ağustos 2011 tarihli resmi gazete
ÇEVRE VE ŞEHİRCİLİK BAKANLIĞININ TEŞKİLAT VE GÖREVLERİ
HAKKINDA KANUN HÜKMÜNDE KARARNAME İLE BAZI
KANUN V E KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMELERDE
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN
HÜKMÜNDE KARARNAME
MADDE 22 – 3194 sayılı Kanunun 27 nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir.
“Köylerde yapılacak yapılar ve uyulacak esaslar
MADDE 27 – Belediye ve mücavir alanlar dışında köylerin köy yerleşik
alanlarında, civarında ve mezralarda yapılacak konut, entegre tesis
niteliğinde olmayan ve imar planı gerektirmeyen tarım ve hayvancılık amaçlı
yapılar ile köyde oturanların ihtiyaçlarını karşılayacak bakkal, manav,
berber, köy fırını, köy kahvesi, köy lokantası, tanıtım ve teşhir büfeleri
ve köy halkı tarafından kurulan ve işletilen kooperatiflerin işletme binası
gibi yapılar için yapı ruhsatı aranmaz. Ancak etüt ve projelerinin valilikçe
incelenmesi, muhtarlıktan yazılı izin alınması ve bu yapıların yöresel doku
ve mimari özelliklere, fen, sanat ve sağlık kurallarına uygun olması
zorunludur. Etüt ve projelerin sorumluluğu müellifi olan mimar ve
mühendislere aittir. Bu yapılar valilikçe ulusal adres bilgi sistemine ve
kadastro planlarına işlenir. Köy yerleşik alan sınırları dışında kalan ve
entegre tesis niteliğinde olmayan ve imar planı gerektirmeyen tarım ve
hayvancılık amaçlı yapıların yapı ruhsatı alınarak inşa edilmesi zorunludur.
Tarım ve hayvancılık amaçlı yapıların denetimine yönelik fenni mesuliyet 28
inci madde hükümlerine göre mimar ve mühendislerce üstlenilir.
Onaylı üst kademe planlarda aksine hüküm bulunmadığı hallerde köy yerleşik
alan sınırları içinde, jeolojik açıdan üzerinde yapı yapılmasında sakınca
bulunan alanlar ile köyün ana yolları ve genişlikleri, hâlihazır harita veya
kadastro paftaları üzerinde il özel idarelerince belirlenir. Belirlenen
yollar, ifraz ve tevhit suretiyle uygulama imar planı kararı aranmaksızın
kamu yararı kararı alınarak oluşturulur.
Köy yerleşik alan sınırı içerisinde, 3/7/2005 tarihli ve 5403 sayılı Toprak
Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu hükümleri uygulanmaz.
Köy yerleşik alan sınırlarının parselleri bölmesi durumunda yerleşik alan
sınırı 5403 sayılı Kanun hükümlerine tabi olmaksızın ifraz hattı olarak
kabul edilir.
İl çevre düzeni planında açıkça belirtilmediği takdirde, ihtiyaç duyulması
halinde, köyün gelişme potansiyeli ve gelişme düzeyi de dikkate alınarak köy
yerleşik alan sınırları ve özel kanunlara ilişkin hükümler saklı kalmak
kaydıyla bu alanlarda yapılaşma kararı ve ifraz şartları belediye sınırı il
sınırı olan yerlerde büyükşehir belediye meclisi, diğer yerlerde il genel
meclisi kararı ile belirlenir. Tespitler kadastro paftasına işlenerek tapu
sicilinde belirtilir. İhtiyaç duyulması halinde mevcut köy yerleşik alan
sınırları il genel meclislerince yeniden belirlenebilir.
İmar planı olmayan köy yerleşik alanı sınırları içerisinde köyün ihtiyacına
yönelik olarak ilk ve orta öğretim tesisi, ibadet yeri, sağlık tesisi,
güvenlik tesisi gibi yapılar için imar planı şartı aranmaz. Ancak yer
seçimi, valilikçe oluşturulan bir komisyonca hâlihazır harita veya kadastro
paftaları üzerinde kesin sınırları ile belirlenir. Bu yapı ve tesislere
uygulama projelerine göre ilgili yatırımcı kamu kurum ve kuruluşu adına yapı
ruhsatı ve yapı kullanma izni verilir.
Bu maddenin uygulanmasına ilişkin hususlar Bakanlıkça hazırlanan
yönetmelikle belirlenir.”
MADDE 23 – 3194 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“EK MADDE 4 – Mera, yaylak ve kışlakların geleneksel kullanım amacıyla
geçici yerleşme yeri olarak uygun görülen kısımları valilikçe bu amaçla
kurulacak bir komisyon tarafından tespit edilir. Bu yerlerin ot bedeli
alınmaksızın tahsis amacı değiştirilerek tapuda Hazine adına tescilleri
yapılır. Bu taşınmazlar, bu madde kapsamında kullanılmak ve değerlendirilmek
üzere, belediye ve mücavir alan sınırları içinde kalanlar ilgili
belediyelerine, diğer alanlarda kalanlar ise il özel idarelerine veya özel
kanunlarla belirlenen ilgili idarelere tahsis edilir. Özel kanunlar kapsamı
dışında kalan alanlarda belediyesince veya il özel idaresince geçici
yerleşme alanının vaziyet planı ve yapılaşma şartları hazırlanır ve
onaylanır. Bu taşınmazlardan kamu hizmetleri için gerekli olanların
dışındakiler, il özel idaresince veya belediyesince ve özel kanunlarla
belirlenmiş alanlarda ilgili idarece kadastro verileri işlenmiş hâlihazır
haritalar üzerine yapılmış vaziyet planına veya onaylı imar planına uygun
olarak talep sahiplerine bedeli karşılığında yirmidokuz yıla kadar tahsis
edilebilir. Bu yerlerde umumi ve kamusal yapılar hariç, inşa edilecek
yapıların kat adedi bodrum hariç olmak üzere ikiyi, yapı inşaat alanı 200
metrekareyi geçemez. Bu yapıların yöresel mimariye uygun ve yöresel malzeme
kullanılmak suretiyle yapılması zorunludur. Bu fıkranın uygulanmasına, bu
fıkra kapsamında tahsis edilecek mera, yaylak ve kışlakların il genelindeki
toplam mera, yaylak ve kışlakların binde beşini geçmemek üzere oranının
belirlenmesine, bu yerlerin kiralanmak ve irtifak hakkı tesis edilmek
suretiyle tahsisine, tahsis sürelerine, tahsis bedellerine, tahsil edilen
bedellerin kullanım şekline, tahsis süresinin sona ermesine, komisyonun
teşkiline ve diğer konulara ilişkin esas ve usuller, İçişleri Bakanlığı,
Maliye Bakanlığı, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Orman ve Su İşleri
Bakanlığı ile Kültür ve Turizm Bakanlığının uygun görüşleri alınarak
Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir.
Mera, yaylak ve kışlakların 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik
Kanunu uyarınca ilan edilen turizm merkezleri ile kültür ve turizm gelişim
bölgeleri kapsamında kalan kısımları, ot bedeli alınmaksızın tahsis amacı
değiştirilerek tapuda Hazine adına tescil edilir ve bu yerler, 2634 sayılı
Kanun çerçevesinde kullanılmak ve değerlendirilmek üzere Kültür ve Turizm
Bakanlığına tahsis edilir.”